Dr Paweł Milcarek Paweł Milcarek (ur. 25 sierpnia 1966 w Warszawie) – polski filozof i publicysta, założyciel i w latach 1999-2008 oraz ponownie od 2012 redaktor naczelny kwartalnika „Christianitas”, w latach 1992-2009 wykładowca w Katedrze Historii Filozofii Starożytnej i Średniowiecznej UKSW. W latach 2008-2009 był dyrektorem i redaktorem naczelnym II Programu Polskiego Radia.
Jest absolwentem VI Liceum Ogólnokształcącego im. T. Reytana. W 1981 wstąpił do harcerskiej Czarnej Jedynki, do której należał także w ciągu studiów. Uczestniczył w staraniach o powrót polskiego harcerstwa do jego tradycyjnych ideałów (m.in. redagując niezależne pismo młodzieżowe „Harcownik” rozpowszechniane w środowiskach niezależnego ruchu harcerskiego).
W latach 1982-1984 był współpracownikiem podziemnego Katolickiego Pisma Robotniczego „Ojczyzna” i kolporterem literatury niezależnej. W latach 1986-1990 był redaktorem podziemnego pisma „Nowe Horyzonty” nawiązującego do idei obozu narodowego, ze szczególnym odwołaniem do dorobku Jędrzeja Giertycha. W sumie ukazały się 24 numery periodyku. W 1988 wraz z Rafałem Matyją i Robertem Kostro współtworzył na Uniwersytecie Warszawskim stowarzyszenie konserwatywne Liga Akademicka. W latach 1988-1990 uczestniczył w reaktywowaniu katolickiego Polskiego Związku Akademickiego (zawieszonego po ogłoszeniu stanu wojennego).
W 1989 był stypendystą Towarzystwa Historyczno-Literackiego w Paryżu. W 1991 ukończył studia na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego składając pracę magisterską „Dzieje Polski Feliksa Konecznego” (promotor: dr hab. Tomasz Wituch). W latach 1992-1996 był członkiem kilkuosobowego zespołu konsultantów Redakcji Naczelnej Nowej Encyklopedii Powszechnej PWN. W 1994 obronił na Akademii Teologii Katolickiej rozprawę doktorską z filozofii „Filozoficzna teoria ciała ludzkiego w pismach św. Tomasza z Akwinu” (promotor: prof. Mieczysław Gogacz). W latach 1994-2001 był członkiem redakcji „Edukacji Filozoficznej”. W 1996 został nagrodzony stypendium Fundacji na rzecz Nauki Polskiej.
Od 1995 jest aktywnym uczestnikiem starań o przywrócenie dostępu do tradycyjnej liturgii łacińskiej w Kościele Katolickim. Był polskim przedstawicielem Centre International d’Etudes Liturgiques, stowarzyszenia powołanego dla inicjowania i prezentowania badań poświęconych klasycznemu rytowi rzymskiemu. W 1999 współzakładał pismo „Christianitas” i do 2008 był jego redaktorem naczelnym. W 2001 był uczestnikiem zamkniętych Dni Liturgicznych w klasztorze benedyktyńskim w Fontgombault (Francja) z udziałem kard. Josepha Ratzingera.
Współautor (wraz z Grzegorzem Kucharczykiem i Markiem Pawłem Robakiem) serii podręczników historii do gimnazjum „Przez tysiąclecia i wieki” wydanych przez Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, które ukazały się w latach 2002-2004.
W 2005 członek Honorowego Komitetu Poparcia Lecha Kaczyńskiego w wyborach prezydenckich. W latach 2005-2007 był doradcą Marszałka Sejmu Marka Jurka.
W 2008 wydał monografię na temat filozofii średniowiecznej „Od istoty do istnienia. Tworzenie się metafizyki egzystencjalnej wewnątrz łacińskiej tradycji filozofii chrześcijańskiej”. Przedstawił w niej analizę etapów powstawania oryginalnej formuły filozofii łacinników w IX-XIII wieku, ze szczególnym uwzględnieniem dzieła mistrzów paryskich (m.in. św. Tomasza z Akwinu, św. Alberta Wielkiego, Wilhelma z Owernii), którzy wychodząc poza prostą recepcję dziedzictwa antyku i dorobku filozofii arabskiej pogłębili teorię bytu (m.in. poprzez opracowanie doktryny transcendentaliów i podjęcie problemu różnicy istoty i istnienia). W 2010 roku wydał „Historię Mszy – praktyczny przewodnik po dziejach Mszy Świętej”.